Οι "Ιστορίες της μανιάς" γέμισαν το Πολιτιστικό Κέντρο

Κατέκλυσαν αίθουσα και διαδρόμους του Πολιτιστικού Κέντρου οι Παλαμιώτες φίλοι του βιβλίου, στην εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών Παλαμά για την παρουσίαση του βιβλίου της Ζωής Κατσιαμπούρα με τίτλο «Ιστορίες της μανιάς» (εκδόσεις Γαβλιηλίδη, 2013).

Η εκδήλωση έγινε το βράδυ της Κυριακής και στο πάνελ των ομιλητών βρέθηκαν τρεις άνθρωποι, φίλοι και συνάδελφοι της Παλαμιώτισσας συγγραφέας-φιλολόγου, που ο καθένας από την πλευρά του παρουσίασε στο κοινό το βιβλίο. Πρώτος πήρε το λόγο ο παιδίατρος Λευτέρης Μουτσάνας, για να ακουλουθήσουν η φιλόλογος Μαρία Μιζάκη και ο φιλόλογος και σχολικός σύμβουλος Θωμάς Μπεχλιβάνης.

Το βιβλίο μάς μεταφέρει στα χρόνια που στον Παλαμά και τη Θεσσαλία ήταν ακόμα οι Τούρκοι (1870 περίπου) και παρακολουθεί όλα τα γεγονότα και τις καταστάσεις που έζησε η κεντρική ηρωίδα, η μανιά Παρασκευή (προγιαγιά της Ζωής) για έναν αιώνα σχεδόν...

Μετά τις εισηγήσεις, η φιλόλογος κυρία Σούλα Κατσιαμπούρα και η συγγραφέας διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο, ενώ ο κ. Παναγιώτης Σκούφογλου συνόδευσε την ανάγνωση με μια μουσική παρέμβαση με το κλαρίνο του.

Μετά το πέρας της παρουσίασης του βιβλίου, η συγγραφέας δέχτηκε τα συγχαρητήρια του κοινού και υπέγραψε βιβλία. Από το Σύλλογο Γυναικών υπήρχε μπουφές με σπιτικούς μεζέδες και κρασί.

** Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι παράλληλα με με το βιβλίο, ο Σύλλογος Γυναικών παρουσίασε μια μικρή συλλογή παλιών φωτογραφιών, ανάμεσα στις οποίες και φωτογραφία της μανιάς Παρασκευής με την οικογένειά της. 

*** Ο παιδίατρος κύριος Λευτέρης Μουτσάνας, παίρνοντας αμέσως μετά τον λόγο, μίλησε με συγκίνηση για το βιβλίο, αναφέροντας ότι οι Ιστορίες της μανιάς αφενός του θυμίζουν τις ιστορίες που άκουγε ο ίδιος μικρός (από την κοινή παρακαταθήκη των παραμυθιών και των αφηγήσεων που περνούσαν προφορικά από γενιά σε γενιά μέχρι πρότινος στον θεσσαλικό κάμπο) και αφετέρου του γεννούν, ως αναγνώστη, τη μαγεία του οικείου-ανοίκειου, αυτών των γνωστών θεμάτων της ζωής στα οποία μπορείς να επανέρχεσαι, με το κατάλληλο έναυσμα, ξανά και ξανά, και τα οποία σε οδηγούν σε σταδιακή εμβάθυνση της αίσθησης και της γνώσης. Επεσήμανε τη θεατρικότητα του κειμένου και τόνισε την «γυναικεία» προσέγγιση των θεμάτων του, επιμένοντας ότι η χρήση παλιότερων και ιδιωματικών εκφράσεων στον λόγο, όχι μόνο δεν θέτει εμπόδια στην πρόσληψη των Ιστοριών, αλλά αποτελεί και γοητευτικά θετικό στοιχείο, καθώς προσθέτει αληθοφάνεια, αλλά και ωθεί τον αναγνώστη να θυμηθεί πράγματα που δεν ήξερε ότι θυμάται.

*** Η φιλόλογος κυρία Μαρία Μιζάκη έκανε μια πλήρη και κατατοπιστική φιλολογική προσέγγιση του έργου, αναλύοντας τα στοιχεία που βοηθούν στην κατανόησή του. Χαρακτήρισε ως «μυθοπλασία» το αφηγηματικό είδος του βιβλίου, μυθοπλασία στην οποία τη βάση αποτελούν τα ιστορικά γεγονότα, τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, οι συνήθειες των ανθρώπων και η ιδεολογία τους. Εστίασε την προσοχή της στη γλώσσα του βιβλίου και στην επινόηση του αφηγηματικού τεχνάσματος που επιτρέπει στη συγγραφέα ενώ χρησιμοποιεί, συχνά με χιούμορ και σαρκασμό, αλλά πιστά, το γλωσσικό ιδίωμα στην έκφραση των ηρώων της, να εμπλέκει την αφηγήτρια σε θυμοσοφικές ενατενίσεις του παλιότερου και του σύγχρονου κόσμου, στον χρόνο από τη μια των ιστοριών και από την άλλη της αφήγησής τους. Η κυρία Μιζάκη παραλλήλισε τη συγγραφέα με τον καζαντζακικό «ριμαδόρο» και απέδωσε στο έργο τη λειτουργία του «παρηγορητικού παραμυθιού» που σε εποχή κρίσης μπορεί να βοηθήσει να βλέπουμε τον κόσμο πιο αισιόδοξα.

*** Ο κύριος Θωμάς Μπεχλιβάνης, σχολικός σύμβουλος φιλολόγων και προϊστάμενος επιστημονικής και παιδαγωγικής καθοδήγησης Θεσσαλίας επέμενε ότι οι Ιστορίες τηςμανιάς, πέρα από τη μεγάλη γοητεία τους, αποτελούν κατά βάθος το πρόσχημα της αφηγήτριας που αγωνιά να σώσει μνήμες ακριβές και σχήματα ζωής, πολύτιμες παρακαταθήκες, πηγές από όπου μπορούμε να αντλήσουμε στοχασμό, απαντοχή και δύναμη. Το κείμενο δημιουργεί ένα συνεχές κοντράστ ανάμεσα στο τώρα και στο τότε, σε μία σύγκριση και αποτίμηση αξιών σχετικά με τα κορυφαία της ζωής: το ζευγάρωμα, τη γέννηση και το θάνατο, τη φύση και τον πολιτισμό, το πένθος και τη χαρά, τη σκοτεινή φύση αλλά και τη φωτεινή πλευρά του ανθρώπου, την καταπίεση των παραδοσιακών αντιλήψεων αλλά και τη συνεκτική τους δύναμη, τον ορατό και τον αόρατο κόσμο, τη σύγκρουση αλλά και την αλληλεγγύη, το δέσιμο του παραδοσιακού ανθρώπου με τα ζώα αλλά και τη σκληρότητά του στον αγώνα του για επιβίωση. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην «προφορικότητα» της παραδοσιακής κοινωνίας και την «κειμενικότητα» της σύγχρονης.

Περισσότερα για το βιβλίο